„Only dogs love”. The kennel and human puppy (in Günther Grass’ Dog Years and Bronka Nowicka’s To Feed the Stone)

Tekst jest próbą na temat relacji psa i człowieka w literaturze na wybranych przykładach. To psy zniewolone przez człowieka, czyli psy Adolfa Hitlera, w wierszu Wisławy Szymborskiej pt. Monolog psa zaplątanego w dzieje (2004) i w powieści Güntera Grassa Psie lata (Hundejahre, 1963). To także psy pozwalające człowiekowi żyć, uczące człowieka podmiotowej cielesności, wolności i przyjaźni, partnerskie, kochające. Tu przede wszystkim ważny jest przykład prozy Bronki Nowickiej z tomu Nakarmić kamień (2015) oraz wiersza dziecięcego Danuty Wawiłow pt. Babcia i pudel. Autorka tekstu konkluduje, że psia buda, psia sierść i psia obecność są wielokrotnie niezbędne, by człowiek nie zagubił się w świecie.The article is an attempt to show the relationship between the dog and the man in chosen literary examples. Among them there are dogs enslaved by a man, i.e. Adolf Hitler’s dogs, the dog in the poem Monologue of a Dog Ensnared in History written by Wisława Szymborska and the dog in the novel by Günter Grass Dog Yeas (Hundejahre, 1963). There are also dogs enabling human to live, dogs, who teach man intimacy, freedom and friendship, loving dogs. The most important example here is above all the book of prose written by Bronka Nowicka, entitled To Feed the Stone (2015) and the poem Grandma and Poodle by Danuta Wawiłow